In de 19e eeuw werkte op deze locatie een olieslagmolen. Cornelis Johannes Cockuyt werd in 1872 op deze locatie de eigenaar en begon er een stoom aangedreven Olie- en Lijnkoekenfabriek. Haar voornaamste grondstof was lijnzaad van de vlasteelt. De fabriek was gunstig gelegen aan de Doorslag, het kanaaltje van de Vaartse Rijn naar de Hollandse IJssel. De ligging kwam in 1892 nog gunstiger te liggen door het nieuwe Merwedekanaal. Nu ligt de fabriek op de punt tussen deze twee vaarverbindingen. Er werkten in 1920 zestig werknemers in de stoomoliefabriek, maar in 1930 ging ze failliet. Een Duitse fabrikant van wasmiddelen kocht in 1932 de oude fabriek en begon al vlot met de productie voor de Nederlandse markt. Het werd de fabriek van de N.V. Nederlandsche Persil Maatschappij, dochteronderneming van het Henkelconcern. De Duitser Fritz Henkel, de grondlegger van Persil, had een waspoeder gemaakt dat eindeloos schrobben overbodig maakte en er voor zorgde dat de was toch wit werd. ‘Geen witter wit dan Persil-wit’ werd de reclameleus in Nederland